Opeens kwam ik er weer achter dat ik drie weken niets had geschreven, oeps. Zelfs al iets langer, maar door alles wat er de afgelopen weken is gebeurd ook niet helemaal gek. Zoals ik al zei aan het einde van mijn vorige blog ben ik naar Nederland geweest van maandag tot woensdag voor stage. Ik heb dinsdag middag en avond meegelopen en dit beviel mij eigenlijk heel goed. Dus het bezoekje naar huis was het zeker waard. Het was wel raar om weer thuis te zijn en dan voor zo kort en de week ervoor was ik ook al thuis geweest. Ik kwam woensdagmiddag weer aan in Engeland voor half 5 zodat ik de kinderen kon overnemen als ze uit school kwamen. Het ritme in Engeland gaat natuurlijk ook gewoon door dus donderdag en vrijdag waren gewone dagen. Vrijdag was het koningsdag in Nederland, dus dan moet je het ook vieren in Engeland. Ik ben samen met een andere Nederlandse au pair naar een pub geweest in Londen wat helemaal in het teken stond van koningsdag. Dus bijna iedereen die we daar tegen kwamen was Nederlands. Lekker meezingen op Nederlandse nummers, Nederlandse praatjes maken en Nederlandse vlaggetjes op onze wangen. Doordat de treinen niet de hele avond rijden moest ik iets eerder naar huis, anders moest ik blijven tot half 6 in de ochtend. En ik hou op zich van een avondje uit maar niet tot half 6 in de ochtend. Dus de underground in waar iedereen je aankijkt omdat je vlaggetjes op je wangen hebt staan. Nou ja heb ik die mensen ook weer een lach op hun gezicht bezorgd op de late avond. Uiteindelijk was ik rond half 2 thuis.

Zaterdag heb ik Annelise naar een feestje gebracht en heb ik samen met Lucas mij in de auto vermaakt want het regende buiten en dan kan je niet zoveel doen. Nadat we thuis kwamen heb ik Jasper terug naar school gebracht en was de zaterdag ook alweer voorbij.

Zondag was ik vrij en ben ik samen met 3 andere au pairs naar Kew Gardens geweest. We hadden niet al te slecht weer wat het leuk maakte. Lekker wandelen door de tuinen en gekke foto’s maken.

Daarna week 2: liep een beetje anders dan verwacht. Suzanne zal komen op woensdag tot zondag dus daar keek ik natuurlijk naar uit. Maar op maandag kreeg ik een verdrietig bericht uit Nederland. Mijn lieve ome Willem was overleden. Dus hoe ga ik dat regelen was mijn eerste gedachte, want ik wilde graag naar de begrafenis maar Suzanne zou ook hier komen. Dus bellen, regelen, nadenken. Gelukkig kon ik een oplossing vinden waardoor ik vrijdagochtend naar Nederland vloog en vrijdagavond weer terug ging. Maar in het begin van de week was het gewoon werken. Net zoals woensdag en donderdag toen Suzanne er was. Wel konden we op donderdag morgen Londen in zodat ik alvast wat dingen kon laten zien.

Ik was erg blij dat ik op vrijdag heen en weer kon naar Nederland. Het is iets waar je liever niet voor terug wil maar ik vind het fijn dat ik het gedaan heb. Een erg emotionele en lange dag. De terugreis was ook niet echt wat ik had gehoopt, veel vertraging met het vliegtuig waardoor de treinen niet meer reden als ik aankwam op Gatwick. Met een hoop gestress en de trein en de bus ben ik uiteindelijk wel thuis gekomen.

Zaterdag hebben Suzanne en ik ons vermaakt in Londen, alle dingen gezien die we moesten zien op die dag. Maar eigenlijk hadden we nog steeds te weinig tijd. Je kan zoveel laten zien in zo’n grote stad. Zondag zijn we in de ochtend naar Hyde park gegaan omdat dat aardig dichtbij is en we niet veel tijd hadden voordat we naar het vliegveld moesten. En dan zondag ga je op tijd weg van huis om naar het vliegveld te gaan, rijden de treinen wel naar Clapham Junction maar niet naar Gatwick. Dus wij alle twee in de stress hoe gaan we dit doen. Dus google maps kijken of er een andere route is en ja die was er gelukkig. Dus eerst met de trein en daarna met de bus. Maar kwamen we bij de bushalte, kwam de bus niet opdagen. Nog meer stress is niet wat je wil hebben als je daarna gaat vliegen. Daar stonden gelukkig taxi’s dus hebben we een taxi aangesproken en gevraagd of die ons mee kon nemen wat natuurlijk kan. Alleen stonden we toen vast in de file. Als we 5 minuten langer in de file stonden had Suzanne haar vliegtuig niet gehaald. Nu waren we met alles net op tijd. Pfff wat een dag was dat.

Week 34 was dan eigenlijk de week dat het weer een beetje normaal verliep allemaal. Geen vluchten meer naar huis, niemand die mij op kwam zoeken (jammer genoeg). Een gewone werkweek. Kinderen ophalen, paar avonden oppassen en in de ochtenden zumba, wassen en nog een paar andere dingen. Wel was ik erg moe, het gevoel alsof ik geen moment rustig aan heb gedaan door de afgelopen twee weken. En waar ik nu nog steeds een beetje van aan het bijkomen ben.

Zaterdag was het the first holy communion van Lucas, waar ik voor uitgenodigd was. Het is weer iets speciaals wat ik met de familie mag meemaken en ik vind het erg lief dat ik daar dan ook voor uitgenodigd werd. Na de dienst hadden we ook een uitgebreide lunch in een restaurant. Waar ik dan ook tussen de familie zit. Het was een erge gezellige dag met de familie wat niet echt mijn familie is.

Zondag heb ik een heel stuk gelopen, wat denk ik het beste was wat ik kon doen. Alle gedachtes lekker laten gaan en misschien een beetje laten wegwaaien door de wind die er was doordat ik langs de Thames liep. ’s Avonds oppassen en dan was deze week ook alweer voorbij.

Het waren zeker een paar aparte weken, met ups-and-downs. Maar ja dan maar bedenken dat die erbij horen en dat na regen altijd zonneschijn komt.

Waar ik ook achter kwam is dat het vandaag nog precies 8 weken is voordat ik naar huis ga. Als je dat zegt is het toch best raar en super snel. En in die paar weken, gaan we nog een keer verhuizen, ga ik nog een weekendje naar Brighton en is er nog een vakantie voor de kinderen.