annelijnaupair.reismee.nl

Week 4: Niet alleen maar rozegeur en maneschijn

Maandagochtend werd ik wakker en ik voelde het gelijk. Dit wordt een zware dag. Als het eerste is wat je denkt ik wil naar huis dan weet je dat het geen goede dag wordt. Ik had ook niet iets om in de ochtend te doen. Kon natuurlijk wel iemand vragen om een kop koffie te drinken maar dat doe ik natuurlijk niet. Wat ga je dan doen om toch een beetje goed te voelen. Ik dacht een wandeling helpt vast dus ik schoenen aan en op weg naar de Oxshott heath (het bos waar ik het elke keer over heb). Toen ik aan het wandelen was kwamen er eigenlijk alleen maar tranen waardoor ik met een grote boog om iedereen heen ging die ik tegen kwam. Ik dacht als ik nu de tranen laat gaan dan voel ik mij vast beter. Maar nee toen ik thuis was voelde ik mij geen steek beter. Toch moet je de kinderen ophalen en dan kan ik een glimlach opzetten en gaan. De eerste keer alleen ophalen dus de spanning was dit keer fijn omdat dit mij afleidde. Op de school kwam ik een meisje tegen die al 4 jaar in Engeland is en die begon ook als au pair dus wie weet :p (nee hoor pap en mam ik kom weer thuis). Ik hoefde alleen Annelise op te halen omdat moeder Lucas op zou halen. 'S avonds heb ik Lucas naar zwemmen gebracht en was de dag voorbij. En wat was ik blij dat deze dag voorbij was.

Dinsdag voelde ik mij iets beter. Nog niet geweldig maar ik dacht niet meer "ik wil naar huis", dat is een vooruitgang. Ik hoefde de kinderen niet op te halen van school vandaag dus was ik vrij tot 4 uur. 's ochtends had ik afgesproken om met oma te skypen, nou ja met mama en oma want oma heeft geen Skype. Was fijn om oma weer even te zien en gezellig te kletsen. 's avonds heb ik de film 'me before you' gekeken. Of te wel alle tranen kwamen weer boven. Maar dit keer was het een fijne huilbui en had ik het gevoel dat ik het irritante naar huis willende gevoel kwijt was.

Woensdag had ik mijn eerste les konga, het begon al om half 10 dus vroeg eruit. Om 9 uur in de auto en klaar voor een uitputtende les. Het was inderdaad erg uitputtend, maar wel leuk. Ik was gelukkig iets fitter dan ik dacht dus kon ik de les goed aan waardoor ik mij gelijk heb ingeschreven voor de volgende les. Het is ook fijn om weer iets te doen met sport. Kan ik toch weer een extra koekje eten :). Vandaag moest ik alle twee de kids ophalen van school. Het gaat toch eigenlijk best simpel dat ophalen. Je pakt de auto, rijd naar de school, gaat wachten tot de kinderen klaar zijn, gaat weer terug naar huis. Het links rijden, de snelweg en drukte is maar een bijzaak.

Donderdag ben ik naar de supermarkt geweest, was bijna door mijn vlees heen en wilde graag kijken wat ik kon uitproberen qua eten. Ik ben denk ik wel 45 minuten in de supermarkt geweest, zoekend naar de verschillende dingen. Zeker een geslaagde supermarkt shop. Vandaag moest ik ook alle twee de kids ophalen. Ook had Annelise vandaag weer Rainbows dus na 15 minuten thuis te zijn weer de auto in. 's avonds had ik babysit avond, dus kinderen naar bed gebracht.

Vrijdag hadden de kinderen alle 2 een playdate, dus kwamen niet voor 7 uur thuis. Daarna moesten ze nog in bad en nog voorgelezen worden want ik had nog een oppasavond. Maar ik had de hele dag dus tijd om iets te doen. Ik ben met de auto naar Kingston geweest. Leuke stad, ze hebben zelfs een hema in Kingston. Zeker een stad om nog een keer heen te gaan. Ook de shoppingcentre was super groot. 4 verdiepingen met alleen maar winkels. En dat is alleen nog maar binnen. Kingston ligt ook langs de rivier en kan je dus mooi zitten en lopen. Je kan ook echt merken dat het herfst begint te worden. De bladeren kleuren bruin en het wordt steeds een beetje kouder. Toen ik terug kwam heb ik in bad gelegen en een beetje van alles en ook weer niks gedaan tot de kinderen thuis kwamen.

Zaterdag ben ik naar de London zoo geweest met Vanessa. Jaja ik heb een maatje gevonden die ook van dierentuinen houdt. Het was super gezellig en leuk. Veel lopen zoals je altijd moet in een dierentuin. Het was ook veel groter dan we hadden verwacht. Veel gezien en hele dag in het Engels gepraat en wat krijg je dan. Moeheid en hoofdpijn. Dus nadat ik terug ben gekomen heb ik toast voor mijzelf gemaakt en ben ik eigenlijk gelijk naar bed gegaan. Dat was maar goed ook want het werd alleen maar erger.

Zondag werd ik wakker zonder hoofdpijn, het lange slapen had geholpen gelukkig!! Om 11:00 had ik een meeting met andere au pairs van mijn agency in Engeland in Wimbledon. Dus ik kwam daar aan en was een van de eerste, omdat mijn trein maar 1 keer in het uur gaat vanaf mijn plaatsje. Nieuwe mensen leren kennen en nummers uitgewisseld. Dus wie weet meer nieuwe mensen om beter te leren kennen dan die kleine twee uurtjes in een cafeetje. Ik ben daarna mee geweest met een Nederlandse au pair naar haar huis om nog even te kletsen en Nederlandse thee te drinken en pepernoten te eten :). Om 6 uur was ik weer thuis en kon ik mijn eten maken, mijn blog schrijven en naar bed.

Dit was dan alweer een nieuwe week. Met veel ups en downs maar waarschijnlijk gaat dit nog een aantal keer gebeuren, niet alles is altijd leuk. Net als in Nederland heb ik ook dagen dat ik mij niet goed voel en dat moet je dan maar mooi accepteren, zonder een knuffel te kunnen krijgen van je ouders. Maar als ik nu terugkijk heb ik het ook overleefd dus kan ik weer verder met de volgende weken en genieten van dit avontuur wat ik nooit had gedacht te doen. See you next week!

Ik heb geprobeerd foto's te uploaden. Dit lukt bij sommige foto's en niet bij allemaal dus dit probeer ik morgen nog een keer.

Reacties

Reacties

Wilma

Ha Annelijn,
Ja dit soort dagen horen er helaas ook bij. Maar precies zoals je al zei, je hebt je toch gered!!! Super toch!
Nog een week en dan krijg je al weer bezoek vanuit Nederland! Dan lekker samen genieten in Engeland, een hele week lang.
Ik ben benieuwd naar je foto's! Tot je volgende verhaal.

Wouter

Hey Anne, weer veel gedaan afgelopen week. Fijn dat het rijden meevalt. Stappen we straks met een gerust hart bij je in:) Succes komende week. We horen het wel weer. Doei.

Marloes Fröling

Helaas komt me dat gevoel maar al te bekend voor. Wat goed dat je hebt doorgezet! Ups en downs komen en gaan inderdaad. Het ene moment ben je in de wolken omdat je zoiets gaafs doet en het volgende moment mis je thuis zo erg dat je buikpijn ervan krijgt. Probeer je te focussen op de kleine overwinninkjes die je maakt, waar je wel van geniet en wat je verder in de week voor leuke dingen gaat doen. Als je van lezen houd; google een boekenlijst van goeie boeken die je sowieso een keer in je leven wilt hebben gelezen en begin daar vast aan. Het zelfde kan natuurlijk met films oid. Veel wandelen helpt ook goed tegen mindere momenten en onthoud dat dit alleen tijdelijke oplossingen bieden en dat het niet erg is om als je verdrietig bent je even te laten gaan! :)
Succes!

Tante Net

Hai Annelijn,

Fijn weer je wekelijkse verhaal.
En ja, je moeilijke momenten...zo menselijk dat je het thuisfront soms zo mist..het hoort er allemaal bij meis....
Maar zo super dapper dat je ontspanning zocht...en je hebt t toch maar weer gered..
En je gaat er toch maar steeds in je eentje opuit...met de trein...links autorijden...!!
Zo stoer..Toppie hoor..?
En nu uitkijken naar de komst vrijdag van paps en mams....geniet er van!
We lezen het wel weer in je volgende blog!
Dikke knuffel van mij..

arjan

Lieve Annelijn,
wat heb je weer een mooi stukje geschreven, ik geniet er elke keer weer van.
aankomend weekend komen je ouders gezellig bij je en dan ben je heel blij.
ik wil je ook wel weer zien.
succes maar weer.

Tante Net

Hai, nog even...
Je mams had de datums door elkaar gehaald tegen me, leeftijd wrs he ? maar je moet nog even wachten tot volgende week dinsdag, dan komen ze naar jou toe...!
Doeg..

Wendy

Hey Anne,
Pfff, heel verhaal getypt, gaat het mis omdat ik mijn naam niet in had gevuld. Gister deed ik het fout om je per ongeluk terug te mailen ipv hierop te 'schrijven', maar dan nu toch nog een berichtje...
Je doet het super, ze zijn hartstikke gek met je en tuurlijk voel je je de ene dag beter en fijner dan de andere dag. Het 'vakantie gevoel' is er denk ik nu af, nu wordt het vooral je draai zien te vinden en je niet eenzaam te gaan voelen. Tja, cavia mee met je ouders, want Reus wil ik liever niet mussen hier... Gied dat je wandelt en met nieuwe vrienden afspreekt en na een paar keer gesport te hebben ga je daarvast ook naar uitkijken. Komt goed, je doet het super, ben trots op je Anne!!! Liefs

Ineke Fröling

Hoi Annelijn, eindelijk eens rustig je verhalen gelezen. Je schrijft leuk, veel zie ik zo voor me. De mindere momenten die je beschrijft herken ik van Marloes. Ook dat hoort erbij maar je gaat er goed mee om hoor!
Leuk dat je ouders binnenkort komen, dat wordt vast erg fijn. Kijk daar naar uit en geniet ervan.
Lieve groet,Ineke

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active